E-hockey team zoekt nieuwe leden

Zoetermeer - De spelers van het Zoetermeerse elektrische rolstoel hockey (E-hockey) team bij sportclub Doing zouden graag zien dat meer mensen in een elektrische rolstoel ervaren hoe ‘’fantastisch’’ het wel niet is om in een team te spelen. Na hun recente uitbreiding van één naar twee teams zoeken zij nieuwe teamgenoten die (hopelijk) dezelfde passie voor de sport zullen krijgen. 

Door Thijme van der Burg

‘’Wanneer je in een elektrische rolstoel zit en je wil een teamsport doen, dan is E-hockey de sport voor je’’, vertelt Johan Boerman, één van de fanatieke spelers. Hij heeft de Zoetermeerse E-hockey club bij de sportvereniging Doing tien jaar geleden mee helpen oprichten. ‘’Er zijn nog wel een paar andere sporten voor mensen in een elektrische rolstoel, maar dat is allemaal niet of nauwelijks in teamverband.’’ Hij speelde eerst bij een andere club, maar is toen met een aantal vrienden hiernaartoe gegaan.
Johan, Zoë Bakker en Rick Heijmans, drie spelers van het team, vertellen dat de rolstoelen het spel juist dynamisch maken. ‘’De rolstoelen gaan snel en het veld is best klein, waardoor het effect echt heel spectaculair kan zijn’’, zegt Bakker. Tijdens de training scheuren de spelers dan ook van de ene kant naar de andere kant van het veld. ‘’Er komt ook veel tactiek bij kijken. Het is cognitief echt heel uitdagend, ook al kunnen sommigen niet meer doen dan alleen hun vinger bewegen.’’ Heijmans: ‘’Je kan ook best tegen een sterkere tegenstander staan, maar als je jezelf heel goed in het veld neerzet komt die persoon echt niet langs je.’’
De drie merken dat het team niet alleen beter begint te worden in E-hockey, maar dat ze ook hechter worden. ‘’De herkenning in elkaar kunnen vinden helpt heel erg hierbij’’, vertelt Heijmans. ‘’Zelf heb ik altijd op het reguliere onderwijs gezeten waar ik dan de enige was in een rolstoel. De eerste keer dat ik op een E-hockey toernooi was stond ik er ook echt versteld van hoeveel mensen er wel niet in een rolstoel zaten.’’
Er ligt wel een redelijk hoge drempel om mee te doen aan E-hockey, volgens Bakker. ‘’Een groot deel van ons doet gewoon mee met de rest van de maatschappij en om dan e-hockey te gaan doen voelt toch anders.’’ Heijmans had aan het begin ook echt zijn twijfels of hij wel wilde meedoen. ‘’Het was aan de ene kant superfijn om mensen te ontmoeten met soortgelijke klachten die hetzelfde meemaken, maar aan de andere kant wil je voorkomen dat je jezelf omringt met alleen maar mensen met een beperking.’’

Toch is Heijmans nog steeds erg blij met zijn deelname. Ongeacht dat hij en een aantal teamgenoten er rekening mee moeten houden in hun planning, sommigen moeten wegens verminderde energie vaak een aantal dagen herstellen van een training, toch kijken ze er elke week naar uit. ‘’Je voelt ook echt de motivatie om verder te gaan in zo’n team’’, vertelt Heijmans. ‘’Ik en Johan spelen nu al best wel lang samen en ik merk echt dat we elkaar steeds beter aan beginnen te voelen. We passeren soms nu samen wel eens een hele verdediging, terwijl we dan amper met elkaar communiceren.’’

Graag zouden zij ook willen dat andere mensen in rolstoelen ervaren hoe leuk het wel niet is om in een team te spelen en door de sport te worden uitgedaagd. Boerman: ‘’Ongeacht je fysieke beperking kun je je steentje bijdragen. De focus ligt op wat je wél kunt, en dat geeft gewoon heel veel positieve energie. Niet alleen op het veld, maar ook ernaast. Je ziet mensen genieten en groeien door het contact met anderen, waardoor ze ook op andere terreinen zoals werk, studie, huis, vervoer, zorg etc. weer nieuwe mogelijkheden ontdekken’’.