Voornemens

Terwijl de Top 2000 zich naar een climax spoedt, overdenk ik het voorbije jaar. Of liever gezegd, ik begin met overdenken en besluit daar al snel mee te stoppen. Waarom terugkijken op zaken waaraan je tóch niets meer kunt veranderen? Zaken van leven en onvermijdelijk ook van dood. Met een schuin oog op de tv gericht, zie ik dat het elders in de wereld al 2017 is. Waar wij nog met één been in ons jaar staan, hebben zij de stap in het volgende al gezet.

Liever dan terug kijk ik daarom vooruit. Zo ziet mijn nieuwe avonturenroman Syberg aanstaande maart het levenslicht, vechten nieuwe boekplannen om voorrang en lonken bestemmingen, dichtbij en verder weg, waar het voortrazende leven vertraagt onder de zomerzon, nog meer afgeremd door lekker eten en drinken.

En daar komen de voornemens om de hoek kijken. Lekker mag, maar het moet wel wat minder allemaal. De weegschaal is onverbiddelijk en liegt jammer genoeg niet, ook al maak ik mezelf wijs dat het de leeftijd moet zijn – van het ding welteverstaan. Het is tijd om mezelf tijdelijk een ascetische leefwijze op te leggen. Monnik voor een maand, misschien iets langer als de wil sterk genoeg is. Vreemd genoeg ben ik erg gedisciplineerd als het om werken, schrijven en lezen gaat, maar zijn de verleidingen in keuken en koelkast geregeld te groot om er weerstand tegen te kunnen bieden. Dat moet écht anders. Deze keer gaat het me zeker lukken. Minder wijntjes, kaasjes en andere lekkernijen. Meer sporten, al fiets ik dagelijks naar mijn werkplek en sjor ik eenmaal per week aan gewichtige apparaten. Eerst moet ik me echter door alle borrels heen werken om het nieuwe jaar te vieren. En uitgestelde etentjes met vrienden voorbereiden. Om mijn groeiende schuldgevoel te verdoven, neem ik een glaasje wijn. En nog eentje om deze column te schrijven. Stukje kaas erbij, een belegen geitje dat mooi harmonieert met de robuuste Rhône uit het zinderende zuiden. Proost, op een mooi 2017!

Reinold Vugs