“Mijn werk is soms echt een puzzel”

Drieëndertig jaar runde Pierre Barsoumian een orthopedische schachtenmakerij aan de Vlamingstraat. Maar nu gaat hij met pensioen en sluit zijn zaak op 16 november. Zijn klanten gaan hem vast en zeker missen.

Door Helene Ouwerkerk

Zoetermeer - Pierre is van Armeense afkomst en geboren in Libanon. “Een prachtig land waar ik goede jeugdherinneringen aan heb”, vertelt hij in zijn zaak. “In 1976 was ik in Nederland op vakantie toen de oorlog in Libanon uitbrak en ik niet meer terug kon. Ik kreeg een verblijfsvergunning maar nog geen werkvergunning. Ik vond het verschrikkelijk om een uitkering te krijgen. Ik was 23 jaar en sterk als een paard. Ik wilde gewoon werken. Ik ging naar het politiebureau om een werkvergunning te regelen. Ze vonden dat wel apart, een jongen die geen ‘gratis geld’ wilde. Werk had ik inmiddels al geregeld in het Haagse Bel Air hotel waar ik kamers schoonmaakte”, vertelt hij. Uiteindelijk besloot Pierre om in de voetsporen van zijn vader te treden. “Mijn vader was in Beiroet schoenmaker en als kind was ik altijd in de schoenmakerij te vinden. Ik hielp ook met klusjes om een zakcentje te verdienen”, zegt hij. “Mijn vader zei altijd dat ik geschikt was voor het vak. Toen ik uiteindelijk toch het schoenmakersvak in ging, bleek een schot in de roos. Ik volgde, toen ik al in Zoetermeer woonde, een opleiding voor orthopedie en begon hier in de Vlamingstraat in de garage mijn orthopedische schachtenmakerij.”

Het werk is volgens Barsoumian soms echt een puzzel. “Ik wordt ingeschakeld door orthopedische schoenmakers om schachten te maken. En dan moet ik soms met een oplossing komen want ik maak ook patronen en repareer schoenen waarbij ik soms wel een nacht wakker kan liggen hoe ik het kan oplossen. Maar het is mooi ambachtelijk werk, mijn collega’s zeggen bij ieder vraagstuk ‘Pierre weet wel hoe het moet’”, lacht hij. “Tegenwoordig sturen veel orthopedische schoenmakers de schoenen naar het buitenland. Dat gaat weleens fout en dan krijg ik het om het op te lossen.”

Hoewel Pierre nog enorm geniet van zijn werk, gaat hij toch met pensioen. “Ik ben 68 en ik wil meer van mijn kleinkinderen genieten. Ik kan mijn werk nu nog goed doen maar als je ouder wordt, kan je op een gegeven moment fouten gaan maken. Dat wil ik niet. Ik wil niet stoppen omdat het niet meer gaat.” Barsoumian gaat in Den Haag wonen dichtbij zijn kinderen. Toen ik het appartement zag, was ik gelijk verkocht. “De Vlamingstraat en Zoetermeer ga ik zeker missen. Zoetermeer is echt zo’n fijne stad. Ik ben hier 33 jaar geleden gaan wonen toen was er nog niks. In de Vlamingstraat stonden alleen maar oude huizen en de nieuwe wijken en het Stadshart waren er nog niet. Ik heb de stad zien groeien. Het is hier heel mooi en gezellig geworden. Dat geldt zeker voor de Vlamingstraat. Als ik in de zomer op het bankje voor de zaak koffie drink, staan er binnen de kortste keren tien mensen om mij heen om een praatje te maken”, aldus Pierre.