Ontferming
Er is geen onderwerp zó urgent als de oorlog in Oekraïne. Iedereen vindt er wel iets van. Natuurlijk, het raakt ons allemaal. We zagen de eerste beelden van raketinslagen, en van volle snelwegen door vluchtende mensen. Trouwens, ook bij ons waren en rijen auto’s, maar dan bij de tankstations. Nog even snel de auto volgooien voordat de benzineprijzen door het dak gaan. En het is maar te hopen dat je vorig jaar nog een vast energiecontract hebt afgesloten, anders kan je nu voor onaangename verrassingen komen te staan. Als ik eerlijk naar mezelf kijk, raakt de oorlog in Oekraïne mij allereerst in mijn portemonnee. En niet alleen nu, maar over een half jaar zeker ook nog. En daar baal ik van. Ik schaam er ook een beetje voor, voor dat balen. Want ik weet dat er dorpsgenoten zijn die een stuk minder verdienen dan ik. Zij worden nog veel harder geraakt: ze moeten geld uitgeven aan benzine wat ze eigenlijk niet hebben. Tegelijk gaat mijn schaamte nog wel een beetje dieper. Want hoe vervelend de hoge energieprijzen ook zijn, mijn huis staat er tenminste nog. En hoe erg het ook is als jij echt geen benzine meer kan betalen, jij woont in een land waar vrede heerst. Ik neem me voor om wat minder te balen, en wat meer compassie te tonen. Om te proberen écht mee te leven met de gewone man in Oekraïne, en ook in Rusland trouwens. Om, met een ander woord, ontferming te tonen. Eigenlijk een beetje ouderwets woord, maar ik kan geen beter alternatief vinden. Ontferming gaat nog wel een beetje verder dan medelijden. Gaat nog wel wat dieper dan meeleven. Ontferming is empathie, sympathie, en daadkracht. In de Bijbel lees ik regelmatig dat Jezus ‘met ontferming bewogen’ was. Dat laat al zien dat echte ontferming je ráákt. Dat je niet kunt wegkijken van onrecht. Dat je voelt dat je er iets mee moet. Nu vind ik het heel moeilijk om concreet te zeggen wat ík nu zou moeten met de oorlog in Oekraïne. Al zou ik willen helpen, hoe doe ik dat dan? Er is nog zoveel onduidelijk. En het gebeurt zo ver van mijn voordeur. Ik neem me voor om me in ieder geval maar niet kwaad te maken over de benzineprijs. Om het te zien als een soort mee-lijden. Ook al heeft die benzineprijs een stuk meer te maken met accijnzen dan met de mensen in Oekraïne. Maar het is dan in ieder geval het offer wat ik breng. En dat is nog altijd een stuk kleiner dan het offer wat Oekraïne moet brengen.