Week van de Jonge Mantelzorger
Zoetermeer - Ongeveer een kwart van de kinderen en jongeren in Nederland is een jonge mantelzorger, ook in Zoetermeer. Zij groeien op in een gezin met iemand met een chronische ziekte, beperking, psychische kwetsbaarheid en/of verslaving.
Om hen zichtbaar te maken is het jaarlijks van 1 tot en met 7 juni de nationale Week van de Jonge Mantelzorger. Ook de Zoetermeers Isa Hoogvorst is jonge mantelzorger. “Eigenlijk ben ik als middelste een beetje de oudste", zegt ze. Isa is een vlotte tiener van 15 en groeit op als middelste van het gezin met ouders Saskia en Rob en haar twee broers, Koen van 11 en Daan van 18. Haar oudste broer Daan heeft een hersenbeschadiging en autisme. Daardoor heeft hij extra zorg nodig en zijn Isa en haar jongere broertje Koen jonge mantelzorgers.
Jonge mantelzorgers moeten gezien en gehoord worden vindt 2BeCool. Zij verdienen deze aandacht net zo goed! Isa zelf vindt het heel vanzelfsprekend om ook voor haar broer klaar te staan. Ze vraagt zich soms zelfs af of zij de aandacht als jonge mantelzorger wel verdient. Wij vinden van wel en gelukkig heeft Isa ook al aan verschillende 2BeCool activiteiten, die we voor deze groep organiseren, deelgenomen. "Er wordt ook altijd wel gesproken ook over ieders eigen situatie thuis. Ik vind het altijd fijn om te horen hoe anderen het ervaren en denk dan vaak ‘ja, dat heb ik eigenlijk ook’. Ik herken me daarin en het zet me ook altijd wel aan het denken". Voor Isa is de zorg voor haar broer gewoon. "Ik weet niet beter dan dat Daan gewoon een beetje anders is. Stukjes van zijn hersenen werken niet goed. Maar ik vind dat normaal want ik ben ermee opgegroeid." Het liefste aan Daan vindt Isa dat hij zo puur is, nooit ruzie maakt en niet kan liegen. “Wat ik soms jammer vind is dat hij het moeilijk vindt om aangeraakt te worden, hij geeft geen knuffels en zegt ook niet dat hij me lief vindt. Maar hij voelt zich wel veilig bij mij en dat is een groot compliment.”
Isa vindt het niet lastig om rekening te houden met Daan. "Wel vraagt Isa zich ook wel eens af hoe het zal gaan als haar ouders straks niet meer voor Daan kunnen zorgen. Wie zorgt er dan voor Daan? "Gelukkig kan ik daar wel over praten met mijn ouders. Ik hoop dat hij er later niet teveel moeite mee heeft als ik op mezelf ga wonen."
"Op school weten mijn vriendinnen wel dat mijn broer autisme heeft. Ik kan mijn verhaal gelukkig wel kwijt; thuis, bij vriendinnen en ook bij 2BeCool bijvoorbeeld. Mijn tip voor andere kinderen is dan ook om over je situatie te praten. Krop het niet op, zoek anderen in een soortgelijke situatie op en doe samen dingen. Want het is fijn om te weten dat je gezien wordt. Zelf vind je het vaak normaal, maar onderschat je wat het met je doet.”