Zoetermeer- In deze rubriek laten experts uit de natuurwereld hun licht schijnen op natuurweetjes. Deze week schrijft fotograaf Frans Jansen over vogels in de Nieuwe Driemanspolder.
De VliegendeDeur
Om er even uit te zijn, rijd ik op 10 januari naar de Nieuwe Driemanspolder. Wat klein spul, zoals Vinkjes, Puttertjes en Graspiepers, is er altijd wel. Die rusten vaak in de bomen langs de weg naar de keerlus. Daar richt ik mijn lens uit het autoraampje op een roodborsttapuit die zenuwachtig door de restanten van het groen van vorige zomer fladdert. Als hij even wil blijven zitten, kan ik misschien nog snel een leuk plaatje schieten. Het licht werkt niet mee in deze sombere donkere dagen. Terwijl ik die kleine sodemieter in focus probeer te houden, vliegt een vlucht spreeuwen op. In mijn linker ooghoek zie ik een reusachtige gedaante recht op mij afzeilen. Ik heb geen tijd om de instellingen van mijn camera aan te passen. Richt mijn focus op de reus die op mij afkomt en druk af. De camera heeft net genoeg tijd om vijf opnames achter elkaar te maken voordat het gevaarte pal over mijn auto heen uit het zicht verdwijnt en het Westerpark induikt. Als ik de opnames op de display terugkijk, herken ik hem direct aan het silhouet. Dit moet de zeearend zijn. Vanwege zijn omvang de vliegende deur genoemd. Hij is niet meer zo zeldzaam als vroeger. Volgens Vogelbescherming Nederland zijn er in 2018 veertien koppels in ons land bezig geweest om kleine deurtjes te maken.
Ik had er nog nooit een gezien en een van zo dichtbij aanschouwen, is een hele belevenis. Thuisgekomen vallen de foto’s tegen. Mooie silhouetten maar verder geen herkenbare details. Andre Kipp van de vogel- en natuurvereniging Zoetermeer heeft er in de nabewerking nog een acceptabel plaatje van kunnen maken. Het blijkt een jonge heer, nog ruiend op de staart.