De laatste wens van zuster Doekhi

Zuster Doekhi is een bijzondere vrouw. Geboren in Suriname waar ze op jonge leeftijd al kennis moest maken met de schaduwkanten van het leven. Ze kon niet lezen en schrijven. Ze kwam op 19-jarige leeftijd tot geloof. Haar leven als Christen bracht haar op veel verschillende plaatsen waar ze veel bijzonder mensen mocht ontmoeten. Een leven met de genade van onze Heer, gedragen door de Heilige Geest. Zoals ze het zelf zegt: “De Heilige Geest is in mij, draagt mij en troost mij. Hoe opstandig ik af en toe ook was.” Die opstandigheid openbaarde zich vooral de laatste jaren, toen ze door een verminderde gezondheid de diensten in haar gemeente Parousia niet meer kon bezoeken. Ze voelde zich afgesneden van haar kerk. Toch voelde ze zich verbonden met haar broeders en zusters. “Elke seconde is mijn hart bij U.” De Christenreis van zuster Doekhi duurde ongeveer zestig jaar. Een leven in stilte, en op de achtergrond. Ze deed de boekentafel voor zakenlieden en kwam op plaatsen door het hele land. Daarbij speelde gebed een grote rol. Nimmer zocht zij naar erkenning, maar ging op de weg die de Geest van God voor haar bepaalde. Een ongeletterde vrouw met een groot geloof in haar Heer. Ze was nooit ziek en kwam met haar boekenhoek op plaatsen in Frankrijk en Engeland. Ze kreeg zelfs tongentaal en begreep en sprak ineens Engels. 40 jaar lang was Gods Koninkrijk op aarde in haar. Maar er kwam een keerpunt in haar leven. Zuster Doekhi voelde zich afgewezen en alle deuren leken voor haar dicht te gaan. Ze kreeg suikerziekte en moest veel huilen. Haar kracht nam af en volgens eigen zeggen kon ze niets meer. Parousia kwam op haar pad. Een nieuw begin waar zuster Doekhi een plek vond in de seniorenkring. Toch werd ze zieker en zwakker. De vele ambulanceritten en opnames in het ziekenhuis stelde haar erg op de proef. Ze mocht met andere patiënten, dokters en zusters bidden en wist op die momenten anderen aan te raken. Zuster Doekhi voelt dat haar reis ten einde is gekomen. Ondanks dat ze erg aan het leven hangt is ze klaar voor haar laatste reis; die naar de eeuwigheid. Zondag 4 december gaat haar wens in vervulling dankzij de stichting Ambulance Wens en zal zij nog een keer haar kerk Parousia bezoeken. Niet als afscheid, maar om nog een keer deel uit te maken van de gemeente die haar zoveel liefde en erkenning heeft gegeven. Een bijzonder moment, voor een bijzondere vrouw.