Sneeuw

Een column over een hittegolf zal ik niet snel schrijven. Dat vind ik namelijk helemaal niet erg. Maar anders is dat met sneeuw. Nu denk ik dat niemand op spekgladde wegen, verkeersoverlast, uitvallende treinen, niet startende auto’s zit te wachten. Maar ik merk dat veel mensen om mij heen sneeuw op zich wel leuk vinden. Ik hoor regelmatig dat die witte wereld er zo lekker sprookjesachtig uitziet. Nou, dat vind ik dus helemaal niet. Als ik zie dat het buiten wit is, schiet ik zowat in een winterdepressie. En die afkeer voor sneeuw zit heel diep. Ik kan mij nog een keer herinneren dat mijn dochters zeiden: “We vinden sneeuw zó leuk, zo erg dat mama het zo verschrikkelijk vindt.”

Ik ben ook nog nooit op wintersport geweest. Er zijn mensen die beweren dat het op het wintersportoord anders is. Nou daar geloof ik dus niks van. Sneeuw is sneeuw. En wintersport lijkt mij de ultieme hel. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om geld, zelfs veel geld, te gaan uitgeven voor een sneeuwvakantie waarbij je ook nog eens dikke kleding en lompe moonboots mee moet nemen. Ooit had manlief het over wintersport maar sinds hij (hij heeft hoogtevrees) tijdens een zomervakantie in de Pyreneeën de kabels van de skiliften hoog over de berg zag gaan, heb ik hem er nooit meer over gehoord. Nou mooi zo. Mijn hekel aan sneeuw komt deels door mijn extreme angst om te vallen of uit te glijden. Ik weet dat die angst misschien wat overdreven is. Manlief zegt regelmatig dat ik gewoon normaal moet lopen en dat ik juist uitglij als ik zo voorzichtig loop. Maar de laatste keer dat ik onbekommerd met mijn nieuwe winterlaarzen de weg opstapte, lag ik gelijk op de ijsvloer. Dus me eraan overgeven? Nee, dat gaat niet lukken. Ik heb grenzeloze bewondering voor mensen die gewoon de fiets pakken. Bikkels vind ik het.

Maandag, sneeuw of niet toch naar het kantoor in Zoetermeer. Gelukkig zonder kleerscheuren. En ja dat strooien is altijd een heikel punt want ja waar strooi je nou wel en waar niet. Toen ik glibberend de brug van de parkeergarage over ging, vroeg ik me wel oprecht af waarom daar nou geen zakje zout overheen gestort had kunnen worden. Maar goed, ik zal niet klagen.