Gouden bergen...

Zo tegen het einde van het jaar is het ideale moment om terug- en vooruit te kijken. Terug naar wat achter ligt, en vooruit naar wat nog komen gaat. Ik weet niet hoe het u vergaan is, maar het afgelopen jaar is bij mij voorbijgevlogen. Ik kan terugkijken op mooie en bijzondere gebeurtenissen en ontmoetingen. Toch kijk ik liever vooruit dan achterom. De toekomst kun je nog veranderen, wat achter je ligt niet meer.

Over vooruitkijken gesproken; doet u aan goede voornemens? Zelf ben ik er niet zo van. Ik ben van mening dat je de dingen moet veranderen zodra de kans zich voordoet, niet omdat er een nieuw jaar begint. Het enige wat ik mij sinds een paar jaar voorneem is deelnemen aan de nieuwjaarsduik. Om het jaar fris en fruitig te beginnen. Elk jaar is er een goede vriendin die me belooft dit keer écht mee te duiken. Geen excuses. U voelt hem al aankomen, met wie ik ook op het koude strand van de Noord Aa sta; die goede vriendin ligt dan nog heerlijk bij man en kinderen bij te komen van een gezellige oudjaarsavond. Tja beloftes. Met de komende gemeenteraadsverkiezingen in het vooruitzicht laat de politiek zich weer veelvuldig zien. Op straat, bij evenementen of in het winkelcentrum op de hoek. Iedere partij met een eigen programma die soms verrassend veel overeenkomsten vertoont met de programma’s van andere partijen. Iedere partij belooft aandacht voor ondernemers, voor goede woningen voor senioren en jongeren. Voor een zwembad en andere goede sportvoorzieningen. Gouden bergen? Ik durf het u niet te zeggen. De toekomst zal het leren.

Deze zomer las ik een prachtige roman van Reinold Vugs, met de titel Syberg. Hierin beloofde de hoofdpersoon de Dorpsstraat met goud te zullen bekleden. Hij bleek natuurlijk een charlatan die er met veel geld vandoor ging en de inwoners van Zoetermeer bleven zonder gouden Dorpsstraat achter. We zijn een stad in ontwikkeling, met zichtbare en minder zichtbare vernieuwingen, succesvol, en minder succesvol. Wat de politiek ons de komende tijd ook gaat beloven, gouden bergen of niet, een ‘gouden’ stadhuis hebben we in elk geval alvast te pakken. En welke andere stad kan dat nu zeggen.