Een leven lang in de horeca ‘Waar zijn al die jaren gebleven’

Robbert Roos

Al op haar 16e begon Helma Groenewegen-Ense met werken. In het begin bij De Drie Vensters op de hoek bij Wilsveen, later bij De Drie Hooibargen, inmiddels Het Wapen van Zoetermeer aan de Zegwaartseweg in Zoetermeer. Maar na veertig jaar is het mooi geweest. Op zondag 25 november werd zij, in bijzijn van familie, collega’s en oud-collega’s, eens uitgebreid in het zonnetje gezet en nam zij afscheid van het werk wat zij zoveel jaren met plezier gedaan heeft.

Zoetermeer - Als u weleens een feestje bij Het Wapen van Zoetermeer heeft gehad dan moet u haar ongetwijfeld tegen zijn gekomen. Samen met haar zussen Marian en Liesbeth heeft zij bij het huidige Wapen van Zoetermeer ontelbare feesten en partijen verzorgd. “Het omgaan met mensen is het leukste wat er is. Zorgen dat iedereen het naar de zin heeft. Als je dan na afloop van een feest complimenten krijgt over hoe alles verlopen is dan kan mijn dag niet meer stuk.” Zo heb ik mijn werk altijd met veel plezier gedaan. Als ik nu achterom kijk dan denk ik; waar zijn al die jaren gebleven?” Toch vloog die zoals je wel vaker hoort zeggen, gewoon voorbij. “In dit werk is geen dag hetzelfde; de ene keer een receptie, de andere dag weer een groot feest.” Op de vraag of er nog opvallende dingen gebeurt zijn tijdens al die jaren antwoord ze lachend: “Ik zou er geen boek over kunnen schrijven, maar wel een hele bibliotheek vol.” Toch blijft ze discreet en klapt daarover niet uit de school, of toch? “Ik stond een keer letterlijk in vuur-en-vlam.” begint ze te vertellen. “Een ijstaart met alcoholbranders was niet goed uit toen hij werd bijgevuld. Dat was even schrikken. Gelukkig liep het met een sisser af.” Eigenaar Reno Hilgerson van het Wapen van Zoetermeer. “Dit soort verhalen heb ik ook pas afgelopen weekend gehoord.” Was hij in het begin nog wat sceptisch over Helma, zeker geen twintiger meer, daar is hij flink van teruggekomen. “Helma heeft haar waarde voor ons bedrijf wel bewezen. Het is dan ook heel raar om haar van het werkrooster te halen en geen nieuw rooster meer toe te hoeven sturen.” Toch zal ook hij aan de nieuwe situatie moeten wennen. “Ik weet dat ik welkom blijf, dus misschien val ik nog wel een keer in als het nodig is. Dan kan ik gezellig samenwerken met mijn zus Marian. Dat zal ik straks zeker gaan missen.” Voor de zekerheid is ze wel uit de appgroep van het personeel gegaan.” Anders kom je er helemaal nooit los van.

“Vervelen zal Helma zich niet nu ze niet meer werkt. Voor wandelen en fietsen met haar man, of korte vakanties is nu meer tijd gekomen. Ook is er meer ruimte om tijd door te brengen met haar kleinkinderen. “Ik vermaak me wel hoor.” aldus Helma.