Jill blij met fantastisch resultaat Skate4Air

Zoetermeer - Veel meer geld dan verwacht bijeen geschaatst door Jill Oosterbaan voor onderzoek stofwisselingsziekte Cystic Fibrosis.

Door Ineke de Jong

Ze heeft keihard gewerkt om deze prestatie te kunnen leveren, deze Jill die zelf aan de stofwisselingsziekte CF lijdt. “Mijn lichaam is stijf door de CF, spierzwakte en medicatie. Ik kan maar korte slagen maken op schaatsen waardoor het een zware sport is,” vertelde ze in het vorige interview. Na alle training leek het in de week voor vertrek naar Zweden met Skate4Air bijna niet door te kunnen gaan, doordat Jill een longbloeding kreeg. Dankzij verhoging van bepaalde medicijnen bleven haar longen rustig en kon ze toch vertrekken.

De groep deelnemers bestond uit 50 personen met daarnaast ongeveer 30 vrijwilligers en het medisch team. “Zij waren fantastisch,” vertelt Jill. “Op de schaatsbaan stond een tipi tent waar je kon rusten tussendoor. Daar kreeg je warme dekens, bemoedigende woorden en een hapje en drankje. Ik heb een paar keer gedacht: nu stop ik, maar dan pepte ik mezelf weer op om toch door te gaan.” Ook aan het medische team heeft ze veel gehad. Zij hadden een groot aandeel in de positiviteit van de dag, aldus Jill, door bemoedigende woorden als: je doet het goed, ik ben trots op je en let op jezelf.
Het waaide hard in Lulea in Zweden op 1 maart en er stond veel water op de baan. Het startschot klonk om 5.55 uur. Jill had gedurende de dag schaatsmaatje Nancy Dankers bij zich. Bij gedeeltes met wind tegen hield ze Jill in de luwte en waren ze verbonden met een ring. Tijdens de delen met wind in de rug reed Jill voorop.
Ze heeft veel aan de trainingen gehad naar aanloop van deze enorme uitdaging. Terug kijkend beseft Jill wel dat ze zichzelf te hard gepusht heeft. “Het is niet realistisch mezelf te vergelijken met gezonde schaatsers. Mijn doel was 80 km te schaatsen, maar het zijn er 70 geworden.” Toch is ze heel tevreden met dit resultaat. “Mijn longen waren bij voorbaat al erg onrustig. Daarnaast was iedereen super enthousiast en trots op wat ik gedaan heb. Ik heb me van te voren te hard vastgebeten in wat de prestatie zou moeten zijn en uit het oog verloren dat het belangrijker is het leuk te vinden.”

Hoewel ze niet van plan was om dit nog een keer te doen, is Jill al veranderd van gedachten nu haar vriend Brian, die ook CF heeft, volgend jaar ook mee gaat schaatsen. Hij was nu als vrijwilliger mee. “Ik ben niet het type dat de hele dag aan de kant blijft staan, dus ga ik er ook weer voor. Maar dan pakken we het wel anders aan. We gaan de lat niet zo hoog leggen en we doen mee omdat we het leuk vinden en ons willen inzetten voor het ophalen van geld voor onderzoek. Het maakt niet uit hoeveel km je schaatst als je maar je best doet naar eigen kunnen. Het daar zijn is al een topsport voor mensen met CF. Het ernaartoe gaan en de vliegreis kost zoveel energie.”

Nadat ze thuis kwam, heeft Jill moeten toegeven aan een flinke terugval. In Zweden werd ze meegenomen in de ‘vibe’ van de groep en wist ze overeind te blijven. Na twee dagen thuis werd ze opgenomen in het ziekenhuis waar ze nu nog verblijft. “Ik wist dit bij voorbaat. Eigenlijk had ik al moeten worden opgenomen in de week voor ons vertrek, maar ik wilde zo graag mee naar Zweden. Natuurlijk heb ik me daar zorgen gemaakt, want je wilt niet in het buitenland in een ziekenhuis terecht komen. Vandaar dat we het volgend jaar anders gaan aanpakken, zodat de aanloop hopelijk rustiger verloopt.”

Jill kan trots zijn op haar prestatie en op het bedrag dat ze heeft opgehaald. “Het vorige interview in het Streekblad heeft veel donaties opgeleverd. “Zo fantastisch,” zegt ze blij. “Mijn streefbedrag kon daardoor omhoog.” Het totaal is 3717 euro geworden.